ریولیت علمدار در بلندترین قله از رشته کوه های میشو (قله علمدار) در خاور شهرستان تسوج رخنمون یافته است. این سنگ ها به صورت گدازه و دایک درون سازند کهر دیده می شوند، ازاین رو، سن احتمالی آنها به پرکامبرین نسبت داده شده است. کوارتز، پتاسیم فلدسپار و اندکی پلاژیوکلاز از کانی های سازنده این سنگ ها هستند. بافت های همه بلورین و یا نیمه بلورین، پورفیری با زمینه شیشه ای، میکرولیتی پورفیری، پرتیتی و جریانی از بافت های غالب در این سنگ ها شمرده می شوند. سری ماگمایی ریولیت ها بیشتر شوشونیتی تا کالک آلکالن پتاسیم بالا ارزیابی شده است. از دیدگاه شاخص اشباع شدگی از آلومین، ریولیت ها در محدوده ترکیبی پرآلومینوس هستند و ویژگی های ریولیت های A-Type (زیرگروه A2) را نشان می دهند. بررسی نمودارهای REE، نشان دهنده غنی شدگی LREE ها در برابر MREE ها و HREE هاست. نمودارهای عنکبوتی با آنومالی مثبت عنصرهای K،Nd و Rb و آنومالی منفی عنصرهای Ti،Nb و Ta نشان دهنده خاستگاه پوسته قاره ای در پیدایش این سنگ ها هستند. برپایه نمودارهای شناسایی خاستگاه ماگما، نمونه های ریولیتی بررسی شده در محدوده Post-COLG جای گرفته اند و به پهنه های پسابرخوردی وابسته هستند. در هنگام رویداد فاز ادیاکاران، حاکم شدن سازوکار زمین ساختی کششی پس از برخورد خشکی های شمالی با گندوانا با تحریک سنگ کره و کاهش فشار، شرایط را برای ذوب بخشی پوسته قاره ای و پیدایش ریولیت های علمدار در راستای پهنه برخوردی در کوه های میشو فراهم کرده است.

منطقه معدنی بایچه باغ در شمال تکاب، از دیدگاه چینه نگاری شامل سنگهای گ نیس، آمفیبولیت، شیست، و سنگهای فرامافویک پرکامبرین است که به طور دگرشیب توسط واحدهای سنگی آتشفشانی- آتشفشانی آواری و رسوبات وابسته از زمان ترشیری و کواترنری پوشیده شده اند.سنگهای آتشفشانی به دو گروه ریولیتی و آندزیتی تقسیم شده و گروه سنگهای ریولیتی میزان اصلی کانسار بایچه باغ است. پاراژنز کانی شناختی این کانسار شامل کانه های مس، سرب، روی، نیکل، کبالت و بیسموت است که در 9 رگه اصلی و تعدادی رگچه های فرعی تشکیل شده اند. شرایط فیزیکو- شیمیایی سیالهای کانه دار حاکم بر کانی سازی، با مطالعه میانبارهای سیال کنترل شده و پارامترهای وابسته به دست آمده به شرح زیر است:-گستره دمای همگن شدگی (TH)؛ 212oC تا  470 oC درجه سانتیگراد-شوری (معادل درصد کلرید سدیم) حدود 25 درصد-فشار به دام افتادگی سیال از 50 تا 800 بار.فرایندهای زایشی کانه ها در کانسار بایچه باغ، براساس ماهیت سنگهای ماگمایی میزبان، مجموعه کانه های معدنی و داده های دماسنجی به مانند کانسارهای گرمایی نوع رگه ای پنج عنصری بوده و در ارتباط با بازچرخش مواد کانه و انتقال سیالهای کانه دار صورت گرفته است. این سیالهای در راستای بازچرخش در سنگهای میزبان مجاور، سنگهای فرابازی پی سنگ قدیمی در ژرفای زیاد را نیز شسته و در شرایط مناسب، کانه های معدنی را در فضاهای ناشی از گسلش رسوب داده اند.

سنگ های ساب ولکانیک اسیدی منطقه نصیرآباد با ترکیت ریولیتی و سن ائوسن بالایی بر روی سنگ های پیروکسن آندزیتی کمپلکس رسوبی-ولکانیکی سازند رازک، با سن ائوسن زیرین، واقع در بخش شرقی کمربند آتشفشانی ارومیه-دختر، رخنمون یافته اند. از مشخصات سنگ های ساب ولکانیک اسیدی ریولیتی، وجود ساختار ستون منشوری است. این ساخت بیشتر به صورت عمودی و گاهی نیز با زاویه 50 تا 70 درجه به سمت شرق است. ستون های منشوری نصیرآباد عمدتا دارای سطوح 5 یا 6 وجهی بوده، اما سطوح 3، 4 و 7 وجهی نیز در آنها مشاهده می شود. تشکیل ساخت منشوری به واسطه انقباض ناشی از سرد شدن توده قابل توجیه است. در سنگ های ساب ولکانیک ریولیتی آلکالی فلدسپار، پلاژیوکلاز، کوارتز، بیوتیت و هورنبلند از کانی های اولیه قابل تشخیص در مقطع نازک هستند. بافت کلی سنگ میکروپورفیری است و در برخی موارد بافت گلومروپورفیری و فلسوفیریک نیز در مقاطع تشخیص داده شده است. در پیروکسن آندزیت های منطقه نصیرآباد نیز پلاژیوکلاز، آمفیبول، و پیروکسن از کانی های اولیه قابل تشخیص در مقطع نازک هستند؛ بافت کلی آندزیت ها پورفیریتیک است. به دلیل عملکرد وسیع دگرسانی پتاسیک، کانی های ثانویه ای مانند کلریت، کلسیت، سریسیت و اپیدوت در این سنگ ها ایجاد شده است. نتایج حاصل از مطالعات ژئوشیمیایی، نمودارهای محیط تکتونیکی و نمودارهای عنکبوتی نشان داد که این سنگ ها متعلق به سری ماگمایی کالک آلکالن بوده و سنگ های ریولیتی از نوع I، متاآلومینوس تا کمی پرآلومینوس هستند. سنگ های آندزیتی از یک منشا غنی شده گوشته ای مشتق شده و از لحاظ محیط تکتونیکی متعلق به محدوده قوس هستند.

سنگ های آتشفشانی سنوزوئیک جنوب رودخانه قزل اوزن، در پهنه ماگمایی البرز باختری-آذربایجان و بخش شمالی فلات ایرانی-ترکی واقع شده اند. گدازه های اسیدی الیگوسن در شمال زنجان، ترکیب ریولیتی تا داسیتی دارند و بافت های هیالوپورفیریتیک تا هیالومیکرولیتیک پورفیریتیک را نشان می دهند. این گدازه ها در امتداد گسیختگی های اصلی منطقه بیرون ریخته اند. فلدسپار(سانیدین)، بیوتیت و آمفیبول(هورنبلند) درشت بلورهای عمده این سنگ ها هستند که در خمیره ای از شیشه و کانی های ریزبلور فلسیک (فلدسپارها و کوارتز) و مافیک (بیوتیت و آمفیبول) قرار گرفته اند. با مطالعات ژئوشیمیایی، این سنگ ها دارای ماهیت کالک آلکالن پتاسیم بالا تا شوشونیتی، در زمره سنگ های اسیدی متاآلومین و I-Type قرار می گیرند. در نمودارهای عناصر کمیاب خاکی بهنجار شده نسبت به کندریت، این نمونه ها الگوهای غنی از LREE با نسبت بالای LREE/HREE را نشان می دهند. غنی شدگی از عناصر کمیاب خاکی سبک و تهی شدگی از عناصر کمیاب خاکی سنگین از ویژگی های سنگ های کالک آلکالن حاشیه فعال قاره ای است. همچنین، این سنگ ها غنی شدگی از عناصر LILEs و آنومالی منفی از عناصر HFSEs (Nb, Ta و Ti) دارند که ویژگی سنگ های ماگمایی مربوط به محیط های فرورانشی Post-COLG می باشد. شواهد ژئوشیمیایی دلالت بر این دارند که ماگمای مادر اسیدی منطقه از ذو ب بخشی پوسته پایینی در طی کاهش فشار و درطی کشش های موضعی حاصل شده است.